NIJMEGEN | In gezelschap van een aantal jongeren ‘van’ Pluryn hebben leden van het I Can Wounded Warriors Cycling Team (ICWWCT) deelgenomen aan de kletsnatte lustrum editie van de Omloop van Pluryn.
Leon, Alican, Arico, Alissa zijn de jongeren die met een niet aangeboren hersenletsel of verstandelijke beperking vandaag voor een enorme uitdaging staan. Zij gaan samen met het ICWWCT 50 kilometer fietsen. Bij de start is de spanning van het gezicht te lezen. Waar de Warriors gehuld zijn in wielertuniek dat de barre weersomstandigheden kan trotseren staan de jonkies in wielerkleding voor een warme zomerdag te wachten voor vertrek. Het deert hun vreugde niet. Eenmaal op weg door de prachtige omgeving van Nijmegen laat Alissa rijdend op haar GIANT e-bike vol trots zien dat zij met de fiets, die ze sinds maart heeft, al ruim 2.100 km heeft gereden. Alissa is één van de 12 jongeren, net als Leon, Alican en Arico, die in 2018 met het ICWWCT mee doen aan de monstertocht Noordkaap – Doorn. Ze praat honderduit over haar fiets. De eco-mode, de s-mode. Haar fiets kent geen geheimen meer voor haar. Ze grijnst van oor tot oor. Leon vergaat het wat moeizamer in het peloton. “Ik rijd liever wat naar achteren, dan kan ik het beter zien”, zegt hij met een voorzichtige blik op zijn gezicht. Als de groep bij de sluis van Heumen min of meer verdwaald is hebben de Warriors daar meer last van dan de jongeren. Laatstgenoemde groep vertrouwt volledig op de Warriors in de overtuiging dat het goed komt. Het komt goed. De tocht wordt vervolgd. Inmiddels is de zon voorzichtig gaan schijnen. Wielerkleding droogt op. Arico rijdt met normale schoenen. Hij durft het niet aan vast aan de fiets te zitten. Zijn fietsprestaties lijden er niet onder. Op de 7-Heuvelenweg gaat Alican helemaal los. Niet alleen bergaf maar net zo hard bergop. Zijn jeugdig enthousiasme breekt hem al snel op. Gelukkig is de meet in zicht. Maar niet voordat Pluvius op de dijk richting Ooij de hemelsluizen volop open zet. Het water komt met bakken uit de hemel vallen. Niets en niemand ontziend. Ook de jonkies in hun zomertenue niet. Rillend van de kou leggen zij dapper de laatste vijf kilometer naar de finish af. Hun humeur lijdt niet onder de weersomstandigheden. Terug bij Pluryn parkeren zij hun racemachines. Enthousiasme, vreugde, plezier en trots vechten om het hardst voor een plek op hun gezicht. Met recht. Het is niet niks wat de jongelingen hebben gepresteerd. Wij Warriors mochten daar deelgenoot van zijn en een bijdrage aanleveren. Onvergetelijk voor jong en oud.
Door Henk Sepers
