Beste sponsoren, donateurs, LifeSavers, Leden ICWWCT en deelnemers, Beste lezer,
Graag informeren wij u als organisatie van Ride2LifeLive (R2LL) over de doelstellingen en vorderingen van ons fantastische project: “Van de Noordkaap (Noorwegen) terug naar de basis in Doorn.”
Verder lezen
NIJMEGEN | In gezelschap van een aantal jongeren ‘van’ Pluryn hebben leden van het I Can Wounded Warriors Cycling Team (ICWWCT) deelgenomen aan de kletsnatte lustrum editie van de Omloop van Pluryn.
Leon, Alican, Arico, Alissa zijn de jongeren die met een niet aangeboren hersenletsel of verstandelijke beperking vandaag voor een enorme uitdaging staan. Zij gaan samen met het ICWWCT 50 kilometer fietsen. Bij de start is de spanning van het gezicht te lezen. Waar de Warriors gehuld zijn in wielertuniek dat de barre weersomstandigheden kan trotseren staan de jonkies in wielerkleding voor een warme zomerdag te wachten voor vertrek. Het deert hun vreugde niet. Eenmaal op weg door de prachtige omgeving van Nijmegen laat Alissa rijdend op haar GIANT e-bike vol trots zien dat zij met de fiets, die ze sinds maart heeft, al ruim 2.100 km heeft gereden. Alissa is één van de 12 jongeren, net als Leon, Alican en Arico, die in 2018 met het ICWWCT mee doen aan de monstertocht Noordkaap – Doorn. Ze praat honderduit over haar fiets. De eco-mode, de s-mode. Haar fiets kent geen geheimen meer voor haar. Ze grijnst van oor tot oor. Leon vergaat het wat moeizamer in het peloton. “Ik rijd liever wat naar achteren, dan kan ik het beter zien”, zegt hij met een voorzichtige blik op zijn gezicht. Als de groep bij de sluis van Heumen min of meer verdwaald is hebben de Warriors daar meer last van dan de jongeren. Laatstgenoemde groep vertrouwt volledig op de Warriors in de overtuiging dat het goed komt. Het komt goed. De tocht wordt vervolgd. Inmiddels is de zon voorzichtig gaan schijnen. Wielerkleding droogt op. Arico rijdt met normale schoenen. Hij durft het niet aan vast aan de fiets te zitten. Zijn fietsprestaties lijden er niet onder. Op de 7-Heuvelenweg gaat Alican helemaal los. Niet alleen bergaf maar net zo hard bergop. Zijn jeugdig enthousiasme breekt hem al snel op. Gelukkig is de meet in zicht. Maar niet voordat Pluvius op de dijk richting Ooij de hemelsluizen volop open zet. Het water komt met bakken uit de hemel vallen. Niets en niemand ontziend. Ook de jonkies in hun zomertenue niet. Rillend van de kou leggen zij dapper de laatste vijf kilometer naar de finish af. Hun humeur lijdt niet onder de weersomstandigheden. Terug bij Pluryn parkeren zij hun racemachines. Enthousiasme, vreugde, plezier en trots vechten om het hardst voor een plek op hun gezicht. Met recht. Het is niet niks wat de jongelingen hebben gepresteerd. Wij Warriors mochten daar deelgenoot van zijn en een bijdrage aanleveren. Onvergetelijk voor jong en oud.
Door Henk Sepers
Op zondag 9 juli 2017 heeft een aantal leden en aspirant leden de 1K Ride te Oosterbeek gereden. Deze tocht van 80km waarin 1000 hoogtemeters verwerkt waren werd georganiseerd door onze sponsor NL Tour Rides.
De route voerde over een aantal pittige klimmetjes tegen de stuwwal bij Oosterbeek via Arnhem richting de Posbank. Deze werd driemaal uit verschillende richtingen beklommen. Op de terugweg richting Oosterbeek werden de rijders nog getrakteerd met de beklimming van de Italiaanseweg. Een mooie pittige uitdaging aan het eind van een prachtige tocht.
Namens de deelnemers van het I Can Wounded Warriors Cycling Team danken wij de organisatie van NL Tour Rides voor deze uitdagende tocht en het warme welkom bij de ontvangst.
Tekst en foto’s: Antonie van Herwijnen
Battlefield Bike Ride 2017 Wounded Warriors Canada
Van 11 t/m 16 juni 2017 hebben een Robert van der Holst, Tom van Mierlo, Roland Veldhuizen en Antonie van Herwijnen van het I Can Wounded Warriors Cycling Team deelgenomen aan de Battlefield Bike Ride 2017.
Deze tocht wordt ieder jaar georganiseerd door Wounded Warriors Canada en voert langs gebieden en plaatsen waar het Canadese leger is ingezet tijdens de Eerste- en Tweede Wereldoorlog en de Vredesmissies in Europa.
Ditmaal voerde de tocht vanaf Ramsgate (GB) via Duinkerken (F), Ieper (B) en Amiens (F) richting Arras (F).
Tijdens iedere etappe werd er bij diverse herdenkingsplaatsen en gedenktekens te Passchendaele, Ieper, Beaumont – Hamel en Vimy Ridge met een herdenkingsdienst en kranslegging stilgestaan bij de gevallen en vermiste Canadese militairen van de Eerste Wereldoorlog.
Dit was de tweede maal dat er vanuit onze vereniging een delegatie meefietste met deze tocht, dit om onze verbondenheid met Wounded Warriors Canada te versterken. Tijdens deze tocht zijn er talloze nieuwe contacten gelegd en evenzoveel nieuwe vriendschappen ontstaan. Ook hieruit blijkt dat onze passie voor het fietsen goed gecombineerd kan worden met het leggen van contacten met lotgenoten in de breedste zin van het woord.
Tekst en foto’s: Antonie van Herwijnen.
Update (07-07-2017)
Klik hier voor de ‘officiele Giant Tour Ride 2017 aftermovie’.
Giant Tour Ride 2017
Op uitnodiging van Giant mocht het I Can Wounded Warriors Cycling Team deelnemen aan de Giant Tour Ride 2017, van Venlo naar Dusseldorf, waar we de start van de tour de France 2017 mochten beleven. Een stuk of tien leden waren de avond vooraf al naar Wilbert Beurskens in Helden afgereisd, waar een promotiefilmpje voor het team werd opgenomen, de rest moest op zaterdag vroeg het bed uit om tijdig in Venlo aanwezig te zijn.
Venlo
De Giant Store in Venlo was het verzamel en vertrekpunt, we werden hier gastvrij onthaald met natuurlijk Limburgse vlaai, maar ook koffie en thee was volop aanwezig. Gelukkig waren we gehard tijdens de Amstel Gold Race van een aantal maanden geleden, dus een paar druppeltjes hielden ons niet tegen. Er werden 3 teams geformeerd, 2 van ongeveer 10 personen voor de 150 kilometer, en de dames met gezelschap van Tom voor de 100 kilometer. Verder waren er prominente sporters aanwezig welke verdeeld over de verschillende groepen mee zouden fietsen. Ieder team werd begeleid door 2 gidsen welke de route kenden, en het tempo aan zouden geven.
Om 9 uur kon er, na een welkomstwoord van Jan Weevers namens Giant , met tussenpozen van een minuut vertrokken worden. Het regende licht, maar volgens Jan (bedankt hè Jan 😉 ) zou het later opklaren……Het idee was om na een kilometer of 10 één grotere groep te vormen met alle ICWWCT renners op de 150 kilometer, maar helaas hadden we voor de samenvoeging onze eerste lekke band, en zagen we team 2 ons passeren. Na een aantal kilometers gebeurde dit in de omgekeerde volgorde, en helaas heeft dit tafereel zich enkele malen herhaald in de ochtenduren.
Na ongeveer 75 kilometer hadden we onze rustpost, waar eten en drinken in overvloed aanwezig was. Weer vlaai natuurlijk, maar ook croissants, bananen, gelletjes, repen, sportdrank en water konden hier genuttigd worden. Ook werden hier de kapotte binnenbanden vervangen voor verse exemplaren, je weet immers nooit wat er nog komen gaat.
Na een wegens de lekke banden iets ingekorte mooie route, onder andere langs de Rijn, werd omstreeks 15:00 Düsseldorf bereikt. Tja, daar was de Tour ondertussen begonnen, dus met kunst en vliegwerk, en wat omwegen achter het publiek langs, over trappen en zelfs nog wat kasseien, bereikten wij na 141 kilometer het eindpunt. Hier stond de Giant bus met onze tassen met droge kleding al op ons te wachten. In het super-de-luxe complex kreeg ieder een handdoek, kon er gedoucht worden waarna ons een fantastische pastamaaltijd wachtte. Ik geloof wel dat de kok eer van zijn werk kreeg, want er werd door velen minimaal 2 keer opgeschept.
Na de maaltijd zijn een aantal groepjes nog met de U-bahn naar het parcours gegaan, om toch nog wat van de proloog mee te krijgen.
Ook werd er een biertje in de stad gedronken, en stipt om 19:00 uur was iedereen weer terug bij de bussen. (Dit was de theorie, maar als je niet gewend bent aan het Duitse openbaar vervoerstelsel kun je op een verkeerd station staan te wachten op een metro die niet komt. Gelukkig waren we niet de enigen)
Tegen 20:00 vertrok de laatste bus richting Venlo, waar we tegen 21:00 uur aankwamen. Onze fietsen waren keurig vervoerd, en ook onze tassen waren weer met de Giant bus terug gekomen. Al met al hebben we een superdag gehad, met een perfecte organisatie, gezellige deelnemers en, even persoonlijk, een bedankje aan de mensen die mij de laatste 5 kilometer geduwd hebben. (mijn pion vond het genoeg, ik kon trappen wat ik wilde maar vooruit komen deed mijn fiets niet. Volgende keer moet ik natuurlijk mijn Giant gebruiken, maar die bewaar ik voor mooi weer)
Giant bedankt voor de uitnodiging en gastvrijheid, en hopelijk tot een volgend evenement.
Tekst: John de Jong, foto’s John de Jong en Wilbert Beurskens
